ईश्वरमणि अधिकारी - कविता_घर

बर्षौंदेखि 

ब्याकरण पढाउने गुरुहरूसंग
म बिमति राख्दै आइरहेछु 
उनीहरू घरलाई जातिबाचक भन्छन्
म घरलाई भाववाचक भन्छु |

महोदय ,
के तिमी आफ्नो घर संझदा
घरको दलिन , ढुंगा र माटो सम्झन्छौ ?
घरका सामान र घरसम्म पुग्ने बाटो सम्झन्छौ ?
घरका आकार -प्रकार या कुनै खास पाटो सम्झन्छौ ?
कि सम्झन्छौ ?
बाबाको अपार आशिर्बाद
परिवारको अनन्त साथ
आमाको न्यानो माया
र, घरको आंचल छायाँ !
अनि आफ्नो आस्था
आफुले बाँचेको समय
आफ्नो स्वप्न
र , आफ्ना अटल विश्वास !

थाहा छैन
अरुहरु के के सम्झन्छन्
तर जब -जब म आफ्नो घर सम्झन्छु
म मेरो भगवान मेरी आमा सम्झन्छु
त्यो काख , त्यो प्यार र मायालु स्पर्श सम्झन्छु
त्यो बाल्यकाल
अतितका चंचल -चंचल याद
अनि आफ्नै आँशु हाँसो सम्झन्छु
थाक्दै गरेको काँध सम्झन्छु बाबाको
जीवन संघर्षका कैयन् पानाहरु सम्झन्छु
र , सम्झन्छु आफ्नै यात्रा
त्यहाँदेखि यहाँसम्मको
यहाँदेखि त्यहाँसम्मको
र , अझै कहाँसम्म पुग्नु छ यो यात्रामा
त्यहि आशिर्बाद र प्यार संगालेर !

अहँ , हुनै सक्दैन !
घर जातिवाचक नाम हुनै सक्दैन
अर्थगत कोटि कै आधारमा पनि
यो मूर्त या बस्तुबोधक हुनै सक्दैन
बर्षौंदेखि
त्यो पुरातन ब्याकरण
घरलाई जातिवाचक भनिरहेछ
तर म ,
घरलाई भाववाचक भन्छु !

ईश्वरमणि अधिकारी
पोखरा , कास्की